Wenecja w 4 dni. Co warto zobaczyć? Plan zwiedzania Wenecji – praktyczny przewodnik + noclegi, mapy, parkingi, komunikacja i bilety wstępu

532,6 tysięcy

Wenecji nie da się opisać ani do niczego porównać. Jest jedyna w swoim rodzaju. Nazywana najpiękniejszym miastem świata. „Wolę być w Wenecji w jeden deszczowy dzień niż w pogodny w każdej innej stolicy” – stwierdził pisarz Herman Melville w 1857 roku. Wenecja posiada niesamowity urok: zarówno zimą, gdy bywa pokryta mgłą i wygląda tajemniczo, jak i latem, gdy weneckie kanały mienią się w słońcu. Zbudowanej na wodzie Wenecji od wieków wróżono upadek z powodu nietypowej lokalizacji. Tymczasem Wenecja świetnie znosi coroczne powodzie, organizuje huczny karnawał, przyciąga światowe gwiazdy na tutejszy Festiwal Filmowy i każdego roku przyjmuje trzydzieści milionów zachwyconych turystów.

W Wenecji byliśmy ponad dwadzieścia razy. Ostatnio przez tydzień mieszkaliśmy w apartamencie nad samym kanałem i niespiesznie zwiedzaliśmy mniej oczywiste zaułki miasta. Poniższy przewodnik to bardzo rozbudowany, darmowy plan zwiedzania Wenecji w 4 dni.

Jeśli poszukujesz rzetelnych wiadomości z Włoch oraz wakacyjnych inspiracji, porad i darmowych przewodników to zapraszam Cię do obserwowania naszego konta na Instagramie.

Wenecja w 4 dni – co znajdziesz w tym artykule?

• Co zobaczyć w jeden dzień w Wenecji? Plan spaceru + mapa.
• Plan zwiedzania Wenecji w 4 dni, w którym zabytki i atrakcje opisane są według kolejności zwiedzania – możesz zwiedzać miasto z telefonem w ręku, czytając opisy poszczególnych miejsc.
• 4 mapy google z wyznaczoną trasą zwiedzania na każdy dzień.
• Jak najłatwiej dostać się do Wenecji z kempingów i kurortów na północnym wybrzeżu Adriatyku? Polecam statek z Punta Sabbioni, ale nie tylko.
• Jak tanio i szybko dojechać z obydwu lotnisk do centrum Wenecji?
• Gdzie zaparkować, jeśli jedziesz samochodem? Osobiście sprawdzone parkingi w Wenecji + aktualne na 2024 r. ceny.
• Gdzie szukać noclegów w Wenecji?
• Odwiedziny w których miejscach należy rezerwować wcześniej już z Polski? Linki do oficjalnych stron z biletami (a w przypadku braku dostępności biletów – strony zaufanych pośredników).
• Jak poruszać się po Wenecji tramwajami wodnymi i który bilet opłaca się kupić?
• Ile kosztuje rejs gondolą i czy warto?
• Będą też porady praktyczne: jak zwiedzać Wenecję z dzieckiem w wózku, do którego roku życia dzieci nie płacą za bilety i jak dojechać nad morze do Lido di Venezia.
• Czy warto kupić kartę miejską Venezia Unica?

Ponadto na blogu w górnym menu „Miasta” → „Wenecja” znajdziesz kilkanaście dodatkowych artykułów o Wenecji.

Artykuł jest bardzo rozbudowany dlatego aby ułatwić Ci nawigację poniżej przygotowałem spis treści. Możesz od razu przewinąć stronę do interesującego Cię fragmentu.

Dodatkowo w kolorowych ramkach znajdują się porady praktyczne, a na samym dole wskazówki na temat komunikacji miejskiej, parkingów w Wenecji i dojazdu z lotniska.

Opłaty za wstęp do Wenecji

Jest już pewne, że od 25 kwietnia 2024 r. zacznie obowiązywać opłata za wstęp do Wenecji. Bilety do Wenecji były planowane już od 2019 r., ale wprowadzenie tego pomysłu w życie regularnie odkładano na później. Wenecka Rada Miasta wciąż nie miała dobrego pomysłu, jak to rozwiązanie powinno wyglądać w praktyce. Teraz wiadomo już wszystko, a w połowie stycznia 2024 r. została uruchomiona oficjalna strona internetowa, w której można kupować bilety do Wenecji.

Już wiadomo, że bilety do Wenecji będą obowiązywały w dniach 2024 roku:

• od 25.04.2024 do 05.05.2024
• od 11.05.2024 do 12.05.2024
• od 18.05.2024 do 19.05.2024
• od 25.05.2024 do 26.05.2024
• od 08.06.2024 do 09.06.2024
• od 15.06.2024 do 16.06.2024
• od 22.06.2024 do 23.06.2024
• od 29.06.2024 do 30.06.2024
• od 06.07.2024 do 07.07.2024
• od 13.07.2024 do 14.07.2024

Bilety będą obowiązywać turystów wchodzących do Wenecji pomiędzy godz. 8:30, a 16:00.

Wprowadzenie opłat w teorii ma zmniejszyć natłok turystów w najbardziej kluczowych momentach, czyli w weekendy i święta, a także w lipcu i w sierpniu. Miasto co roku odwiedza ponad 30 milionów turystów. Zdarzają się dni, gdy do Wenecji przyjeżdża 125 tys. turystów w ciągu jednego dnia. Zdecydowania większość z nich odwiedza Wenecję na kilka godzin, spacerując wokół najważniejszych placów, mostów i zabytków i nie zostaje w mieście na noc.

Więcej na temat opłat za wstęp do Wenecji piszemy na bieżąco w oddzielnym artykule, który jest regularnie aktualizowany:

• Opłata za wstęp do Wenecji. Bilety do Wenecji wchodzą w życie!

Dlaczego Wenecja to nie jest miasto na jeden dzień?

90% turystów przyjeżdża do Wenecji na jeden dzień, a w zasadzie tylko na kilka godzin. Przybywają tutaj tramwajami wodnymi z Punta Sabbioni lub Chioggi oraz pociągami i samochodami przy okazji wakacji na północnym wybrzeżu Adriatyku. Do tego dochodzą jeszcze ogromne statki wycieczkowe, które wpływają do portu. Turyści wpadają do miasta około 10:00 rano, „zaliczają” najważniejsze jego punkty, robią pamiątkowe zdjęcia i po południu wracają. Do Wenecji co roku przybywa aż 30 milionów turystów. Tylko z nieco mniejszym tłokiem boryka się Rzym czy Florencja.

Kluczem do odkrycia i pokochania Wenecji – która wkrótce może przestać istnieć – jest pozostanie tu na dłużej niż jeden dzień. Nocleg w Wenecji, a nie – jak proponuje wielu – w Mestre, jest doświadczeniem, które będziesz wspominać do końca życia. Pamiętaj, że przecież Mestre to nie jest Wenecja.

Wenecja najbardziej magiczna jest wtedy, gdy „jednodniowi” turyści wyjadą. Wieczorem, gdy można spokojnie po niej spacerować, nie przedzierając się przez tłumy, podziwiać zachód słońca i popijać spritza nad kanałem. Magicznie jest nocą, kiedy miasto otula tajemnicza cisza, a uliczki są tylko delikatnie oświetlone. Wtedy warto przepłynąć się po Canale Grande – atmosfera nocą jest szczególna.

Wenecja wieczorami i nocą pokazuje swoje całkowicie inne oblicze. Po kanałach wciąż pływają gondole, na których zakochane pary czasem popijają prosecco, a w sąsiedztwie dworca kolejowego Venezia Santa Lucia zaczynają gromadzić się prostytutki. Klimat niczym z trylogii „Carnivia” Jonathana Holta.

Z kolei o poranku Wenecja budzi się do życia wraz ze sprzedawcami, którzy rozstawiają swoje stragany na targu rybnym przy Rialto. Wczesnym rankiem Plac św. Marka jest prawie pusty, a w barowych ogródkach przesiadują wówczas głównie Włosi i nieliczni turyści.

Gdzie szukać noclegów w Wenecji

Gorąco namawiam Cię do noclegu w samej Wenecji, a nie w Mestre. Nawet jeśli za nocleg w samej Wenecji trzeba zapłacić więcej to i tak warto. Rezerwując hotel z około 3-4 miesięcznym wyprzedzeniem zazwyczaj możesz liczyć na dużo lepszą cenę niż rezerwując na miesiąc przed podróżą.

Stosunkowo tani nocleg w centrum Wenecji:

• Ca’ Dei Polo – tani hotel – jeśli rezerwujesz z wyprzedzeniem – znajdujący się blisko Piazzale Roma i dworca kolejowego. Do dyspozycji gości jest duży taras. Ponadto część pokoi posiada widok na kanał. Wszystkie pokoje mają klimatyzację i wifi.

Sprawdzone hotele i apartamenty w Wenecji o wyższym standardzie – dobry stosunek ceny do jakości:

• NH Venezia Rio Novo**** – nowoczesny hotel w centrum Wenecji. Piękne pokoje z panoramicznymi oknami, znakomite śniadanie w formie bufetu. Wysoki standard.

• Hotel Cà Zusto Venezia**** – bardzo dobry hotel w weneckiej dzielnicy Santa Croce. Jest on oddalony o 5 minut spacerem od przystanku tramwaju wodnego Riva di Biasio. Piękne pokoje, fantastyczne śniadania.

• Apartamenty Sotoportego Venier – piękny apartament nad samym kanałem w dzielnicy Castello, w którym spędziliśmy tydzień w 2022 r. Idealny dla rodziny 2+2, blisko supermarket i przystanek tramwaju wodnego.

• Hotel Principe**** – świetny hotel nad samym Canal Grande i jednocześnie 200 m od dworca kolejowego i blisko Piazzale Roma. Bardzo ładne i czyste pokoje, świetna obsługa, znakomite śniadania. Jeden z najlepszych hoteli w Wenecji w tej cenie.

• Hotel Marconi*** – 3-gwiazdkowy hotel znajdujący się tuż nad Canalem Grande i naprzeciwko Ponte di Rialto. Wymarzona lokalizacja, stylowy hotel.

Tanie hotele i kempingi w Mestere i Marghera – dojazd do Wenecji autobusem lub pociągiem:

• ao Hotel Venezia Mestre** – to hotel i hostel jednocześnie – obiekt jest bardzo duży, recepcja całodobowa. Rewelacyjny stosunek ceny do jakości i lokalizacji (Mestre).

• Jolly Camping in Town – dobrze oceniany kemping z domkami 2, 4 i 5-osobowymi oraz z basenem i restauracją. Zazwyczaj ma najniższe ceny. Dojazd do Wenecji autobusem komunikacji miejskiej (10 km).

Noclegi w Wenecji i okolicy – w tym także kempingi nad Adriatykiem – szczegółowo opisuję w osobnym dziale.

Porada praktyczna: jeśli poza zwiedzaniem Wenecji chcesz opalać się na plaży to wybierz Lido di Jesolo. Listę hoteli w Lido di Jesolo znajdziesz tutaj. To wakacyjny kurort ciągnący się wzdłuż 9 km deptaku i piaszczystej plaży. Miasto w sezonie tętni życiem. Z Lido di Jesolo samochodem lub autobusem ATVO Veneto wystarczy podjechać do Punta Sabbioni (20 minut) skąd średnio co 30-60 minut odpływają tramwaje wodne do Wenecji. To dobry pomysł jeśli jedziesz odpocząć, a Wenecja ma być „przy okazji” plażowania.

Dzień 1 – Wenecja w pierwszym dniu, czyli najsłynniejsze atrakcje

Turyści przyjeżdżający do Wenecji pociągiem, autobusem albo samochodem rozpoczynają zwiedzanie miasta od okolic Piazzale Roma, który leży tuż obok wielopoziomowych parkingów, dworca kolejowego Venezia S. Lucia i Canal Grande. Jeśli jesteś jednym z takich „jednodniowych turystów”, to poniższy plan zwiedzania jest dla Ciebie! Natomiast jeśli zostajesz w Wenecji na dłużej, to również rozpocznij od tego planu, a w kolejnych dniach oprowadzę Cię po innych dzielnicach Wenecji, po weneckich wyspach i plażach weneckiego Lido.

Przyjeżdżając do Wenecji pociągiem lub samochodem najlepiej od razu kupić bilet i wsiąść na tramwaj wodny (wł. vaporetto) linii 1 lub 2. Obydwie linie płyną przez Canal Grande aż do przystanku S. Marco – S. Zaccaria, gdzie znajduje się zatłoczony Plac św. Marka – czyli serce Wenecji. Polecam wybrać linię numer 2, ponieważ jest szybsza – zatrzymuje się tylko na najważniejszych przystankach przy Canale Grande.

Porada praktyczna: przy Piazzale Roma znajduje się punkt sprzedaży biletów ACTV (z szyldem: biglietti del transporto pubblico). Możesz tam kupić bilet jednorazowy w cenie 9,50 euro (ważny 75 minut, więc można się przesiadać). Warto jednak rozważyć bilet 24-godzinny w cenie 25 euro lub 48-godzinny w cenie 35 euro. Są też inne bilety, a o wszystkich rodzajach biletów przeczytasz w artykule tramwaje wodne w Wenecji.

Przystań, z której odpływają tramwaje wodne, znajduje się zaraz obok punktu sprzedaży biletów ACTV. Wypatruj znaków linii 2 w kierunku (wł. direzioni) Piazza San Marco.

Rejs po Canale Grande

Canal Grande, czyli Wielki Kanał został zbudowany w XV wieku, przecina całe centrum Wenecji i ma kształt odwróconej litery „S”. Dzieli Wenecję na dwie części, w każdej znajdują się po trzy dzielnice: Cannaregio, San Marco i Castello, a po drugiej stronie Santa Croce, San Polo i Dorsoduro. Canal Grande łączy wenecką lagunę (Piazzale Roma przy dworcu kolejowym) z kanałem św. Marka (wł. Canale di San Marco), przy Piazzetta di San Marco.

Rejs vaporetto to świetne rozpoczęcie zwiedzania Wenecji. W ciągu 30 minut można zobaczyć niezwykłe pałace, kościoły i najbardziej majestatyczne budynki z perspektywy kanału. Większości z nich nie da się zobaczyć od frontu spacerując po mieście pieszo. Płynąc kanałem miniesz m.in. kościół San Geremia (z relikwiami św. Łucji z XIV w.), renesansowy Ca’ Vendramin Calergi (w którym mieści się kasyno), a kawałek dalej pałace Ca’ Pesaro (galeria sztuki) i niesamowity Ca’ d’Oro (z wspaniałą kolekcją średniowiecznych obrazów i rzeźb). Następnie vaporetto przepływa pod mostem Ponte di Rialto.

Natomiast za mostem Rialto po lewej stronie znajduje się Palazzo Loredan z XIII w. i Palazzo Farsetti – w obydwu urzędują weneckie władze. Kawałek dalej także po lewej miniesz Palazzo Benzon, a na zakręcie kanału Grande – po przeciwnych stronach – stoją Palazzo Mocenigo (gdzie jedna z kochanek lorda Byrona rzuciła się na niego z nożem, a następnie skoczyła do kanału) i Ca’ Rezzonico, w którym jest muzeum. Tramwaj przepływa także pod mostem Ponte dell’Accademia, za którym po lewej stronie znajduje się Palazzo Barbaro z XV w. Ponadto przed Placem świętego Marka po prawej stronie nie sposób nie zauważyć wyjątkowego kościoła Santa Maria della Salute.

Plac św. Marka

Jedyny w swoim rodzaju Plac świętgo Marka w Wenecji to – jak mawiał Napoleon – „najpiękniejszy salon w Europie”, ale ma też pewne wady. Wenecję odwiedza 30 mln turystów rocznie i celem każdego z nich jest dotarcie na Piazza San Marco. W niskim sezonie – czyli zimą – przez plac przewija się 40 tys. turystów dziennie. Natomiast latem jest to nawet 150 000 turystów na dobę. Przebijaj się przez tłum, pilnując swojego portfela i podziwiaj wszystko co jest wokół, ponieważ jest tego sporo.

Przy Placu św. Marka znajdują się najwspanialsze budowle Wenecji. Wśród nich Bazylika św. Marka i Pałac Dożów oraz dzwonnica (Campanile). Zabytkowe są także dwie kolumny sprowadzone w 1170 roku z Konstantynopola. Na jednej z nich umieszczony jest lew św. Marka, a na drugiej św. Teodor, który jest jednym z patronów Wenecji. Jednak mimo to rodowici Wenecjanie wierzą, że przejście pomiędzy obydwiema kolumnami przynosi pecha, ponieważ dawniej w tym miejscu wykonywano egzekucje.

Plac św. Marka często jest zalewany wodą. Chociaż teraz – po uruchomieniu systemu zapór – powinno się to wreszcie zmienić. Pojawiająca się woda w szybkim tempie rozlewa się po placu i również bardzo szybko znika podczas odpływu.

Bazylika św. Marka

Najważniejszy i najbardziej bezcenny zabytek Wenecji, który jednocześnie jest grobowcem św. Marka. Bazylika, która od samego początku miała być „najpiękniejszą jaką dotychczas widziano”. Kościół łączy w sobie różne style, ma liczne zdobienia, dekoracje i architektoniczne detale. Ponadto Bazylika to symbol trwałości i potęgi weneckiego państwa – najdłużej trwającej republiki na świecie.

Konsekracji Bazyliki dokonano w 1094 r. Budynek miał wówczas podobny wygląd, chociaż brakowało mu licznych dekoracji. Prace nad mozaikami rozpoczęły się początkiem XII wieku.

Porada praktyczna: podobnie jak w innych miejscach kultu, także w Bazylice obowiązują zasady dotyczące stosownego ubioru. Ponadto do Bazyliki nie można wejść z bagażem (przechowalnia bagażu znajduje się na Piazzetta dei Leoncini).

Bilety: bilet wstępu do Bazyliki kupiony online na oficjalnej stronie kosztuje 6 euro, ale pozwala ominąć długą kolejkę. Dodatkowo dopłaca się za zobaczenie Pala d’Oro (5 euro) i oddzielnie 7 euro za wstęp do muzeum oraz na taras widokowy. Dzieci do lat 6 nie płacą wchodząc z dorosłymi, którzy mają bilet. Bilety można kupić na miejscu lub wcześniej przez internet na oficjalnej stronie. Polecam kupić bilet łączony „BASILICA S.MARCO + PALA D’ORO + MUSEUM LOGGIA CAVALLI” w cenie 20 euro na oficjalnej stronie: https://basilicasanmarco.skiperformance.com/en/store#/en/buy – jeśli natomiast na oficjalnej stronie bilety są wyprzedane, to można skorzystać z dwóch zaufanych pośredników: Tiqets lub Get Your Guide. Bilety są tam nieco droższe, ale łatwiej o dostępność. Następnie skorzystaj z lewego, priorytetowego wejścia do Bazyliki z pominięciem długiej kolejki, która ustawia się po prawej stronie.

Pałac Dożów

Tuż obok Bazyliki św. Marka znajduje się Pałac Dożów, czyli Palazzo Ducale, który łatwo poznać po charakterystycznej gotyckiej fasadzie. To druga najważniejsza budowla w Wenecji, przy której prace rozpoczęto w XI w., ale po wielu rozbudowach i przebudowach ukończono dopiero w XV w. Niektóre elementy wykończono nawet w XVI w.

Palazzo Ducale przez prawie 1000 lat był siedzibą panujących w Wenecji dożów. Ponadto mieściła się w nim także miejska administracja, policja oraz sąd. Dodatkowo było tam także więzienie oraz sala tortur. Wnętrza Pałacu Dożów są udostępnione dla turystów. W środku można podziwiać złocone korytarze i bogato zdobione freskami sale. W strasznych lochach Pałacu Dożów więziono kiedyś Casanovę, słynnego awanturnika z XVIII wieku.

Na wszystkie cztery muzea znajdujące się przy Placu św. Marka obowiązuje jeden wspólny bilet:

1. Pałac Dożów (Palazzo Ducale);
2. Muzeum Correr (Museo Correr);
3. Muzeum Archeologiczne (Museo Archeologico);
4. Sale Biblioteki Św. Marka (Sale Monumentali della Biblioteca Marciana).

Porada praktyczna: Palazzo Ducale otwarty jest codziennie od 9:00 do 18:00 (ostatnie wejście o 17:00). Bilet wstępu kosztuje 30 euro lub 25 euro jeśli dokonasz zakupu online na co najmniej 30 dni przed wizytą. Bilet ulgowy 15 euro lub 13 euro kupiony online z co najmniej 30 dniowym wyprzedzeniem. Dzieci do lat 5 wchodzą za darmo. Pojedynczy bilet do Palazzo Ducale jest ważny także do Muzeum Correr, Muzeum Archeologicznego i do Sal Biblioteki Św. Marka. Szczegóły oraz oficjalna strona z biletami: https://palazzoducale.visitmuve.it/ – w przypadku kiedy na oficjalnej stronie bilety są wyprzedane, sprawdź też dostępność u pośredników Tiqets oraz Get Your Guide.

Campanile, czyli Wenecja podziwiana z dzwonnicy św. Marka

Naprzeciwko Bazyliki znajduje się – licząca 98,6 m – Dzwonnica św. Marka (wł. Campanile di San Marco), która jest najwyższym budynkiem w Wenecji. Wieża została zbudowana w 912 r. jako dzwonnica dla bazyliki i latarnia dla statków. Budowla posiadała tylko 20 metrowe fundamenty. Przez wiejący od strony morza wiatr, morskie fale, które regularnie zalewały plac i pioruny burzowe, które uderzały w wieżę – w lipcu 1902 roku budowla się zawaliła. W katastrofie nie było jednak ofiar. Natomiast już po kilku godzinach od katastrofy, władze miasta przysięgły mieszkańcom, że odbuduje wieżę.

Tak też się stało – dzwonnica została odbudowana w latach 1903 – 1912. Nowa dzwonnica była jednak lżejsza, miała lepsze fundamenty i powstała z wykorzystaniem nowoczesnych wówczas rozwiązań. Inauguracja odbyła się dokładnie 1000 lat od wzniesienia pierwszej wieży.

Dzwonnica jest najlepszym w Wenecji punktem widokowym. Warto kupić bilet i wyjechać windą na samą górę, aby podziwiać panoramę miasta i wenecką lagunę.

Porada praktyczna: bilet kupiony w kasie kosztuje 10 euro, ale do kasy ustawiają się długie kolejki. Jednak w cenie 12 euro można zarezerwować bilet online z wejściem na konkretną godzinę i z pominięciem kolejki – bilety dostępne na oficjalnej stronie: https://basilicasanmarco.skiperformance.com/en/store#/en/buy – w przypadku braku dostępności na oficjalnej stronie, sprawdź też możliwość zakupu u pośrednika Tiqets. Bilety są tam jednak nieco droższe.

Most Westchnień

Pomiędzy Pałacem Dożów, a więzieniem znajduje się Most Westchnień. Jego budowa została ukończona w 1614 r. Wewnątrz mostu znajdują się dwa oddzielone od siebie korytarze. Celem zbudowania mostu było połączenie więzienia z Trybunałem, który obradował w Pałacu Dożów.

Przez most prowadzono skazańców do cel, gdzie mieli odsiedzieć swój wyrok. Most swoją sławę zawdzięcza XIX-wiecznym romantycznym pisarzom. Wedle ich wyobrażeń przechodzący tędy skazańcy mieli wzdychać do swych ukochanych pozostających na wolności. Przechodził tędy także sam Casanova. Obecnie wnętrze mostu udostępnione jest dla zwiedzających Pałac Dożów.

Spacer po nabrzeżu Riva degli Schiavoni

Riva degli Schiavoni to nabrzeże ciągnące się od Placu św. Marka. Swoją nazwę (Nabrzeże Słowiańskie) zawdzięcza kupcom z Dalmacji, którzy w czasach Republiki Weneckiej cumowali tutaj swoje statki handlowe. Nabrzeże zostało zbudowane w IX w., ale znacząco zostało zmodernizowane w XVI w. Przy nabrzeżu idąc od Pałacu Dożów do Arsenału znajdują się budynki o szczególnym znaczeniu historycznym i architektonicznym, pałace oraz kościoły.

W bezpośrednim sąsiedztwie Palazzo Ducale znajduje się przystań gondoli. To świetne miejsce do pamiątkowych zdjęć – szczególnie rano, gdy przycumowanych gondoli jest tu dużo, a turystów jeszcze niewielu.

Kościół San Zaccaria

Po krótkim spacerze po Riva degli Schiavoni proponuję skręcić w lewo w poszukiwaniu kościoła San Zaccaria, który określany jest mianem „perły weneckiego renesansu”. Pierwotnie świątynia znajdowała się w tym miejscu już w IX wieku – pochowano w niej szczątki Zachariasza, czyli ojca Jana Chrzciciela. Po pewnym czasie obok kościoła dobudowano klasztor. Jednak pożar w 1105 r zniszczył zarówno kościół jak i klasztor.

Dopiero w 1458 r. rozpoczęto prace przy budowie nowego kościoła. Plan zakładał wzniesienie świątyni w stylu gotyckim, ale po śmierci głównego architekta, dalszych prac projektowych podjął się Mauro Codussi – jeden z głównych renesansowych twórców żyjących w Wenecji. Budowa kościoła została ukończona w 1486 roku, a fasady – w 1490. Dziesięć lat później ukończono budowę 24-metrowej dzwonnicy, która niedługo później zawaliła się i musiała być zbudowana na nowo.

Wewnątrz kościoła najważniejszym dziełem jest ołtarz z 1505 r. wykonany przez Giovanniego Belliniego. Dużym zainteresowaniem cieszy się również kaplica Sant’Atanasio ze wspaniałą „Madonną z Dzieciątkiem i świętymi”, stworzoną przez Palma il Vecchio w 1512 roku (a według innych źródeł w 1505 r.).

Wąskie uliczki dzielnicy San Marco

Sprzed kościoła San Zaccaria kilka dróg prowadzi w okolice mostu Rialto. Zachęcam Cię do schowania mapy lub nawigacji i beztroskiego zwiedzania Wenecji w poszukiwaniu Rialto. Gdzieniegdzie natrafisz na znaki wskazujące drogę. Uważam, że najwspanialszą możliwością zwiedzania Wenecji jest podążanie unikatowym labiryntem weneckich uliczek.

W Wenecji jest sześć dzielnic, 170 kanałów i 417 mostów, ale często zdarzało mi się docierać do ślepych uliczek bez możliwości przejścia na drugą stronę kanału. Dużą radość daje szukanie mostów, którymi można przejść dalej, gubienie się i odkrywanie romantycznych zaułków, w których rzadko pojawiają się turyści.

Most Rialto

Najbardziej rozpoznawalna wizytówka Wenecji i jeden z najbardziej znanych mostów świata. Most Rialto znajduje się w samym centrum Wenecji, nad Canal Grande i jest najstarszym ze wszystkich mostów nad głównym weneckim kanałem. Został wybudowany w latach 1588-1591.

Na moście (podobnie jak we Florencji) przygotowano miejsca na kramy kupieckie. Ciekawostką jest fakt, że na pierwszych projektach banknotów o nominale 50 euro umieszczono grafikę przedstawiającą most Rialto. Ostatecznie projekt nie został jednak zaakceptowany. Most Rialto jest jednym z najlepszych punktów widokowych w Wenecji.

Wenecja podziwiana z tarasu galerii handlowej Fondaco dei Tedeschi

Przy moście Rialto znajduje się kolejny wspaniały punkt widokowy i w dodatku także dostępny zupełnie za darmo. To dach domu towarowego Fondaco dei Tedeschi, w którym już w XIII wieku handlowali niemieccy kupcy.

W 1505 r. budynek doszczętnie spłonął w pożarze, ale zaledwie w ciągu trzech lat został odbudowany w kształcie obecnym do dziś. Od 1925 r. w Fondaco dei Tedeschi swoją siedzibę miała poczta. Natomiast w 2008 r. budynek został kupiony przez nowego właściciela, a po dużej przebudowie – 1 października 2016 – galeria została oddana do użytku.

Porada praktyczna: wejście na taras można zarezerwować wyłącznie online na konkretny dzień i godzinę na oficjalnej stronie https://www.dfs.com/en/venice/service/rooftop-terrace – wizyta na dachu może trwać maksymalnie 15 minut.

Spacer przez dzielnicę Cannaregio

Po wizycie na tarasie widokowym Fondaco dei Tedeschi warto przespacerować się po Cannaregio, czyli jednej z sześciu historycznych weneckich sestieri (dzielnic). Idąc za tłumem dojdziesz do dworca kolejowego i Pizzale Roma, czyli punktu, w którym rozpoczął się nasz plan jednodniowego zwiedzania Wenecji. Po drodze do Piazzale Roma będziesz mijać restauracje, bary, lodziarnie i sklepy z pamiątkami.

Jeśli jednak zostajesz w Wenecji na noc to wieczór warto poświęcić na zwiedzanie bocznych uliczek Cannaregio. To dzielnica tętniąca życiem i tłumnie zamieszkiwana przez rodowitych Wenecjan. Ponadto w czasach Republiki Weneckiej w części Cannaregio mieściło się getto weneckie, w którym zmuszeni byli mieszkać Żydzi. Dziś na obszarze byłego getta znajduje się pięć synagog.

Ca’ d’Oro

Niegdyś całą wspaniałą fasadę tego złotego domu zdobiły złoto i inne cenne materiały. Budowę rozpoczęto w 1420 r. Wielu właścicieli nie przejmowało się jednak losem pałacu i z czasem przeszedł on szereg niefortunnych przeróbek.

W końcu w 1927 roku przepisano go na rzecz państwa i udostępniono dla turystów. Mieści się tutaj Galleria Franchetti z wspaniałą kolekcją średniowiecznych obrazów i rzeźb.

Porada praktyczna: bilet cenie 16,5 euro. Zamknięte w poniedziałki. Bilet można kupić tutaj.

Ponte Chiodo, czyli jedna z ciekawostek, które skrywa Wenecja

Na koniec mała ciekawostka, która jest atrakcją turystyczną. Ponte Chiodo to mostek bez barierek i poręczy. Na jego przykładzie można zobaczyć jak w przeszłości wyglądały wszystkie mosty w Wenecji.

W przeszłości także inne weneckie mosty nie miały barierek. Zaczęło się to stopniowo zmieniać dopiero w XIX wieku. W Wenecji jest jeszcze tylko jeden most bez barierek, który znajduje się na wyspie Torcello – nazywany jest Mostem Diabła (o nim przeczytasz akapicie dotyczącym Torcello).

Dzień 2 – Wenecja w sposób bardziej uważny, dzielnice San Polo, San Marco, Dorsoduro i Giudecca

W drugim dniu zwiedzania Wenecji proponuję rozpocząć spacer od Bazyliki Santa Maria Gloriosa dei Frari w weneckiej dzielnicy San Polo. Następnie zajrzyj na jedyny w swoim rodzaju targ Mercato di Rialto, a później przez Ponte di Rialto przejdź do dzielnicy San Marco. Stamtąd kieruj się na Ponte dell’Accademia – drugi wspaniały most zawieszony nad Canal Grande.

Przejdziesz w ten sposób do dzielnicy Dorsoduro. W Dorsoduro idź najpierw wąskimi uliczkami równolegle do Wielkiego Kanału – miniesz m.in. Gallerię dell’Accademia, Palazzo Contarini d. Zaffo, Palazzo Barbarigo i dojdziesz do kościoła Santa Maria della Salute, który jest jednym z kilku najbardziej charakterystycznych budynków w Wenecji. Następnie obejdź dookoła Punta della Dogana (to dobre miejsce do pamiątkowych zdjęć) i idź promenadą wzdłuż wybrzeża. Wsiądź do tramwaju wodnego linii 2, aby przepłynąć na wyspę Giudecca. Na koniec dnia odwiedź kościół San Giorgio Maggiore i znajdującą się przy nim dzwonnicę. Ta trasa zwiedzania ma około 7 km.

Bazylika Santa Maria Gloriosa dei Frari

Po Bazylice św. Marka to drugi, najważniejszy zabytkowy kościół w Wenecji. Bazylika Santa Maria Gloriosa dei Frari została wzniesiona w XIII wieku w stylu gotyckim, ale w XIV i XV wieku była jeszcze przebudowywana. Sklepienie bazyliki podtrzymuje 12 masywnych kolumn. Kościół ma kształt krzyża łacińskiego i posiada trzy nawy, a po bokach jest sześć kaplic.

Dużych rozmiarów świątynia (ponad 100 m długości) przeznaczona była początkowo dla franciszkanów. We wnętrzu kościoła znajduje się bardzo duża liczba rzeźb i obrazów, co nieco stoi w sprzeczności z głoszonym przez franciszkanów przywiązaniem do ubóstwa i skromności.

Porada praktyczna: bazylika otwarta jest od poniedziałku do soboty w godzinach od 9:00 do 18:00. W niedzielę od 13:00 do 18:00. Ostatnie wejście zawsze do 17:30. Bilet wstępu do kościoła kosztuje 5 euro, a ulgowy 2 euro (studenci i osoby poniżej 30 roku życia). Wstęp wolny dzieci do 11 roku życia i osoby niepełnosprawne oraz ich opiekunowie. Za 2 euro można skorzystać z audioprzewodnika, ale wśród 6 dostępnych języków, nie ma polskiego. Wewnątrz można robić zdjęcia, ale bez lampy błyskowej.

Ponte delle Tette

To mały most o wielkiej popularności. Most zyskał sławę dzięki nazwie, a nie dzięki nadzwyczajnym walorom architektonicznym. Tłumacząc na język polski jest to „Most Cycków”.

Nazwa pochodzi od nagich biustów prostytutek, które w XVI w. przesiadywały na moście oraz w oknach okolicznych kamienic, zachęcając mężczyzn i młodzież do skorzystania z ich usług. Co ciekawe wcześniej zostało to zatwierdzone przez dożę. Władze, chcąc stłumić homoseksualizm postrzegany wówczas jako problem społeczny, pozwoliły prostytutkom eksponować piersi na moście i w jego sąsiedztwie. Taka sytuacja trwała do XVIII wieku.

Poranek na gwarnym Mercato di Rialto

Z Ponte delle Tette zaledwie 300 m jest do Mercato di Rialto. Słynny wenecki targ odbywa się w pobliżu mostu Rialto. Kiedy ostatnio mieszkaliśmy w Wenecji w apartamencie, to przychodziliśmy tutaj codziennie po świeże warzywa, owoce, owoce morza i ryby. Jednak nawet jeśli nie gotujesz samodzielnie, to warto odwiedzić Mercato di Rialto, aby poczuć atmosferę gwarnego targu, jaki od wieków odbywa się w tym miejscu. Nasuwają się nieco skojarzenia z targiem La Pescheria w sycylijskiej Katanii, chociaż ten w Wenecji jest o wiele bardziej cywilizowany.

Na Mercato di Rialto zakupy robią mieszkańcy, turyści i szefowie kuchni weneckich restauracji. Targ rybny otwarty jest od wtorku do soboty od 7:30 do południa. Natomiast warzywa i owoce można tutaj kupić od poniedziałku do soboty od 7:30 do późnego popołudnia. Wybór jest ogromny, ceny – jak na Wenecję – umiarkowane.

Widok ze schodów Scala Contarini del Bovolo

To najbardziej okazałe i najwspanialsze spiralne schody w Wenecji. Ponadto to jeden z lepszych punktów widokowych w mieście. Schody Contarini del Bovolo („bovolo” to po wenecku „spiralne”) zbudowano pod koniec XV wieku. Palazzo – przy którym znajdują się schody – przez wieki zmieniał właścicieli. Nie jest położony bezpośrednio nad kanałem, ale w rzeczywistości znajduje się w równej odległości od mostu Rialto, centrum gospodarczego i od San Marco, politycznego serca Wenecji.

Schody Contarini del Bovolo stosunkowo łatwo przegapić. Znajdują się w bocznej uliczce, należy więc wypatrywać tabliczki z informacją o tym miejscu. Warto skorzystać z map google, ponieważ ciężko tu trafić.

Porada praktyczna: w sezonie bilety wstępu najlepiej kupić wcześniej przez internet na stronie https://www.ticketlandia.com/m/event/scala-contarini-tintoretto-it – bilet normalny kosztuje 8 euro, młodzież do 26 roku życia i seniorzy powyżej 65 roku życia – 6 euro. Dzieci do 11 roku życia płacą tylko 1 euro opłaty rezerwacyjnej. Natomiast po sezonie nie spodziewaj się tutaj tłumów.

Ponte dell’Accademia

Most o konstrukcji drewniano-stalowej, który został zbudowany w 1933 r. Jest to jeden z czterech mostów nad Canal Grande, łączy ze sobą dzielnice Dorsoduro i San Marco. Most jest świetnym punktem widokowym na Canal Grande.

Most prowadzi do innego ważnego obiektu na turystycznej mapie Wenecji – Gallerie dell’Accademia. Szacuje się, że rocznie przez Ponte dell’Accademia przechodzi około 8 milionów turystów.

Gallerie dell’Accademia

To jedno z najważniejszych muzeów w Wenecji, w którym zgromadzona została ogromna kolekcja malarstwa weneckiego z okresu od XIV do XVIII wieku. W muzeum można podziwiać dzieła Leonardo da Vinci, Paolo Veneziano, Tycjana, Giorgione, Jacopo Tintoretto, Paolo Veronese i wielu innych.

Porada praktyczna: bilet wstępu kosztuje 12 euro, a ulgowy 2 euro (młodzież w wieku 18-25 lat). Wstęp bezpłatny dla osób poniżej 18 roku życia.

Bazylika Santa Maria Della Salute

Jeden z najbardziej charakterystycznych elementów weneckiego krajobrazu. Budowę tego barokowego kościoła rozpoczęto w 1631 roku, a prace trwały przez kolejnych 50 lat. Dziś kopuła bazyliki góruje na ścisłym centrum Wenecji. Do kościoła prowadzą imponujące schody, które z perspektywy Canal Grande wyglądają tak jakby prowadziły do samej wody. Na fasadzie bazyliki można podziwiać liczne rzeźby.

Wnętrze kościoła – zaprojektowane na rzucie ośmioboku – jest bardzo jasne. Pośrodku ołtarza znajduje się obraz Madonny z Dzieciątkiem, Mesopanditissa, umieszczony tutaj w listopadzie 1670 r. W kościele znajdują się też dzieła Tycjana (obraz ołtarzowy – Święty Marek na tronie wraz ze świętymi Kosmą, Damianem, Sebastianem i Rochem) i Jacopo Tintoretto (Wesele w Kanie Galilejskiej).

Ciekawostką jest fakt, że bazylika została wybudowana jako wotum dziękczynne po zakończeniu epidemii dżumy. Epidemia ta doprowadziła do śmierci 1/3 Wenecjan.

Porada praktyczna: wstęp do samego kościoła jest bezpłatny. Przy kościele znajduje się muzeum, gdzie bilet wstępu kosztuje 4 euro.

Punta della Dogana, czyli Wenecja z pięknej perspektywy

Punta della Dogana to galeria sztuki współczesnej, która mieści się w budynku dawnego urzędu celnego, tuż obok Bazyliki Santa Maria Della Salute. Warto przejść się chodnikiem do samego końca, na wysunięty w głąb kanału cypel. To znakomity punkt widokowy na Canal Grande. W oddali – po lewej stronie – widać między innymi Pałac Dożów i Campanile. Natomiast na prawo podziwiać można kościół San Giorgio Maggiore i wyspę Giudecca.

Wyspa Giudecca

Z okolic Punta della Dogana przespaceruj się południowym brzegiem Dorsoduro wzdłuż szerokiego Canale Della Giudecca. Ten kanał jest na tyle głęboki, że to właśnie tędy do weneckiego portu wpływają promy i ogromne statki wycieczkowe. Kanał oddziela wyspę Giudecca od historycznego centrum miasta. Przy kościele Santa Maria del Rosario znajduje się przystanek Zattere, z którego tramwajem wodnym linii 2 możesz szybko przepłynąć na wyspę Giudecca.

Wyspa Giudecca jest wciąż częścią dzielnicy Dorsoduro. Na stałe mieszka tu około 5 tys. osób. Warto pospacerować po wyspie, jest tu kilka zabytkowych kościołów i pałaców, a w oczy rzuca się ogromny, neogotycki Molino Stucky. To dawny młyn zbożowy, który w latach 90′ XX wieku został przebudowany na hotel sieci Hilton. Dziś Hilton Molino Stucky Venice to największy hotel w Wenecji. Ma 5 gwiazdek, znajduje się w nim 379 pokoi, a ponadto na dachu jest jeszcze basen.

Bazylika San Giorgio Maggiore oraz wyjście na dzwonnicę

Na koniec drugiego dnia zwiedzania Wenecji, z Giudeccy możesz jeszcze przepłynąć do kościoła benedyktyńskiego San Giorgio Maggiore, na wyspie o tej samej nazwie (także tramwajem wodnym linii 2). Kościół dobrze widać z Piazzetta San Marco (placyk pomiędzy wybrzeżem Canale di San Marco a placem św. Marka), ale z uwagi na fakt, że trzeba tutaj dopłynąć, stosunkowo niewielu turystów dociera w to miejsce. Na wyspie jest spokojnie, nie ma tu restauracji, zgiełku i tłumu turystów.

Budowa bazyliki San Giorgio Maggiore zakończyła się w 1610 r. Przy świątyni wznosi się wysoka dzwonnica dobudowana w 1791 roku, z której rozpościera się najpiękniejszy panoramiczny widok na Wenecję. We wnętrzu kościoła znajdują się nagrobki dożów weneckich oraz obrazy mistrzów renesansu.

Porada praktyczna: Bazylika otwarta jest codziennie od 9:00 do 18:00. Bilet wstępu na dzwonnicę kosztuje 6 euro.

Po zwiedzaniu San Giorgio Maggiore w około 5 minut tramwajem wodnym linii 2 możesz wrócić w okolice Placu św. Marka.

Dzień 3 – Wenecja, dzielnica Castello + wycieczka na wyspy Murano, Burano i Torcello

W trzecim dniu pobytu w Wenecji proponuję Ci krótki spacer po dzielnicy Castello, a następnie wycieczkę tramwajem wodnym na trzy wspaniałe weneckie wyspy: Murano, Burano i Torcello.

Jeśli dotychczas jeszcze tego nie zrobiłeś, to w tym dniu opłaci się wykupienie 24-godzinnego biletu na tramwaje wodne w cenie 25 euro. Wyjdzie taniej niż kupowanie kilku pojedynczych biletów w cenie 9,50 euro.

Libreria Acqua Alta

To specyficzna księgarnia, która stała się już jedną z weneckich atrakcji turystycznych. Niektórzy piszą o niej, że to najpiękniejsza księgarnia na świecie. To nie jest prawda, ale na pewno Libreria Acqua Alta jest jedyną księgarnią w swoim rodzaju. Książki znajdują się tu w łódce, a nawet w wannie, co ma je chronić przed zalewaniem przez acqua alta. Stare encyklopedie na dziedzińcu tworzą schody, a ponadto gdzieniegdzie przesiadują koty. Całość tworzy świetny klimat i na pewno warto tu zajrzeć.

Bazylika świętych Jana i Pawła

Niespełna 200 m od Libreria Acqua Alta znajduje się Bazylika świętych Jana i Pawła (wł. Basilica dei Santi Giovanni e Paolo). Bazylika jest drugim najważniejszym kościołem Republiki Weneckiej po bazylice św. Marka, a w jej wnętrzu pochowanych zostało 25 dożów. Budowa bazyliki została zakończona w XIV wieku i jest przykładem gotyku weneckiego (podobnie jak opisywany wcześniej kościół Santa Maria Gloriosa dei Frari).

Obok Bazyliki znajduje się Scuola Grande di San Marco. Efektownie zdobiony budynek (na zdjęciu u góry po prawej stronie) został wzniesiony w XV wieku. Wewnątrz mieści się niewielkie muzeum, a pozostałe pomieszczenia zajmuje szpital.

Spacer uliczkami dzielnicy Castello

Po zwiedzaniu Bazyliki warto pospacerować po uliczkach największej z weneckich sestieri (dzielnicy) czyli Castello. Od XIII wieku ta część Wenecji rozwijała się wokół Arsenału, który był kompleksem stoczni.

Bazylika praktycznie sąsiaduje z kompleksem budynków szpitalnych. Duży, niezwykle nowoczesny szpital znajduje się w Mestre, ale szpital w Wenecji wciąż działa i przez całą dobę tutejsze pronto soccorso pełni ostry dyżur. Staliśmy dłuższą chwilę przy szpitalu w oczekiwaniu na tramwaj wodny. Co jakiś czas pod główne wejście szpitala na sygnale podpływały charakterystyczne, żółte motorówki, które należą do weneckiego pogotowia ratunkowego. Ponadto na dachu szpitala znajduje się lądowisko dla śmigłowców.

Obok szpitala znajduje się przystanek tramwaju wodnego ACTV. Linią 4.1 możesz stąd popłynąć na wyspę Murano.

Wyspa Murano

Murano jest chętnie odwiedzaną przez turystów. W rzeczywistości to siedem połączonych ze sobą małych wysp. Murano nie jest najładniejsze z weneckich wysp, ale słynie z produkowanego tutaj od wieków weneckiego szkła.

Po wyjściu z tramwaju wodnego Murano zwiedza się dość intuicyjnie. Najpierw wzdłuż kanału, przy którym znajduje się wiele sklepów oraz barów i restauracji. Nie sposób przejść obojętnie obok niektórych witryn. Na wyspie można też zobaczyć Muzeum Szkła i kilka kościołów.

Następnie zabudowa Murano skupia się wokół szerokiego kanału (Canal Grande di Murano). To właśnie w tej okolicy znajduje się Museo del Vetro (Muzeum Szkła) oraz Bazylika Santi Maria e Donato.

Z wytwarzaniem wielobarwnego szkła na Murano wiąże się pewna historyczna anegdota. W przeszłości weneckie szkło bywało prawie tak samo cenne jest biżuteria. W związku z tym władze Wenecji zabroniły pracownikom huty wyjeżdżania z miasta. Obawiano się, że zdradzą oni tajemnicę wytwarzania szkła. Opuszczenie miasta groziło karą śmierci. Dziś żyrandole z Murano zdobią m.in. Gabinet Owalny w Białym Domu w Waszyngtonie.

Obok latarni morskiej Faro di Murano znajduje się przystanek tramwaju wodnego. Podpływa tutaj linia 12, którą możesz przepłynąć na kolejną wenecką wyspę, czyli Burano.

Wyspa Burano

Burano to moja ulubiona wenecka wyspa. Znana jest z kolorowych domów i z koronek wyrabianych na wyspie od XV w. Ponadto znajduje się tutaj Muzeum Koronek (Museo del Merletto).

Jednak dla większości turystów największą atrakcją jest możliwość zrobienia efektownych zdjęć na tle pastelowych domów, spacerowanie wzdłuż kanałów i spoglądanie na starsze kobiety, które przed swoimi domami wciąż ze spokojem haftują oryginalną koronkę z Burano. Kolorowe elewacje domów odbijają się w turkusowych wodach kanałów.

Natomiast przy Piazza Baldassarre Galuppi znajduje się XVI wieczny kościół San Martino z charakterystyczną krzywą dzwonnicą. Wieża ma 53 m wysokości i stała się jednym z symboli wyspy. Ponadto w kościele przechowywane są relikwie św. Barbary.

Wyspę Burano najlepiej zwiedzać bez planu i bez przewodnika. Burano jest stosunkowo nieduże i wszystko co interesujące skupia się wokół czterech kanałów biegnących przez wyspę.

Wyspa Torcello

Trzecia warta odwiedzenia wyspa to Torcello. Z Burano na Torcello płynie się zaledwie kilka minut.

Porada praktyczna: pomiędzy Burano, a Torcello co kwadrans pływa tramwaj wodny linii numer 9. Rejsy przez cały dzień, od 9:30 do 17:45.

Pierwsi mieszkańcy pojawili się na Torcello już w V wieku, ale po 700 latach – w wyniku malarii i zamulenia kanałów – wyspa wyludniła się.

Po wyjściu z tramwaju wodnego należy kierować się prosto, wzdłuż kanału przecinającego wyspę. Po 5 minutach dojdziesz do Ponte del Diavolo, czyli Diabelskiego Mostu. To jeden z dwóch mostów w Wenecji, który nie ma barierek.

Idąc dalej przed siebie po lewej stronie miniesz świetnie ocenianą Osterię Al Ponte del Diavolo (to najlepsza restauracja na wyspie). Natomiast kawałek dalej znajduje się jedyne na wyspie większe skupisko budynków. Obok siebie stoją dwa zabytkowe kościoły. Pierwszy z nich to bizantyjski Santa Fosca z XI w., a obok znajduje się kościół Santa Maria Assunta, który został założony w 639 r. Poszczególne fragmenty tego kościoła powstawały pomiędzy VII, a XI wiekiem. Obok znajduje się niewielkie Museo di Torcello poświęcone historii laguny.

Dzień 4 – Wenecja na luzie – wycieczka na Lido, spritz z lokalsami i nocny rejs po Canale Grande

W czwartym dniu pobytu w Wenecji proponuję Ci zwolnić tempo i pierwszą połowę dnia spędzić na piaszczystej plaży w Lido di Venezia. Z łatwością dostaniesz się tam tramwajem wodnym (vaporetto) linii 1 lub 2.

Następnie popołudniem odkryj dzielnicę Castello zwiedzając Giardini della Biennale i spacerując pod Via Giuseppe Garibaldi. W barach i restauracjach przy tej ulicy częściej spotkasz mieszkańców niż turystów. Stąd już blisko jest do Arsenału (wł. Arsenale di Venezia). Wieczorem – gdy zrobi się już ciemno – warto wybrać się na rejs vaporetto po Canale Grande. O tej porze w mieście nie będzie już „jednodniowych” turystów, a Wielki Kanał nocą prezentuje się wspaniale.

Wenecja to także plaże – rejs na Lido di Venezia

Szerokie i piaszczyste plaże, eleganckie hotele i najstarszy na świecie Festiwal Filmowy – z tym kojarzy się Lido di Venezia. Ta dzielnica Wenecji bardzo różni się od historycznego centrum miasta. Zamiast zapachu wilgoci, tutaj w powietrzu czuć powiew morskiej bryzy. W zastępstwie statków i gondoli, po ulicach jeżdżą samochody i autobusy. Z kolei zamiast wąskich alejek, są tutaj szerokie ulice.

Porada praktyczna: z centrum Wenecji do Lido di Venezia, określanego często po prostu jako „Lido”, najłatwiej dopłynąć tramwajem wodnym. Kursują tutaj m.in. popularne linie 1 i 2.

Tramwaje wodne podpływają do eleganckiej przystani przy Riviera Santa Maria Elisabetta. Nowoczesna forma terminala promowego robi wrażenie. Od razu widać, że jest tu całkiem inaczej niż w Wenecji.

Przy przystani można wsiąść do autobusu komunikacji miejskiej. Lepiej jednak wybrać spacer ulicą Granviale Santa Maria Elisabetta, którą w ciągu 15 minut dojdziesz do plaży.

Giardini della Biennale

Po wypoczynku i zwiedzaniu Lido di Venezia, tramwajem wodnym linii 1 lub 2 możesz przepłynąć do ogrodów Giardini della Biennale. Ogrody znajdują się we wschodniej części Wenecji i zostały zbudowane na polecenie Napoleona. Nakazał on zmienić bagnisty teren na publiczny ogród. Miejsce słynie także z dzikich kotów, które biegają po parku oraz licznych rzeźb.

W ogrodach odbywa się weneckie Biennale (wł. La Biennale di Venezia). Już pierwsze edycje gromadziły tłumy – ponad 200 tys. zwiedzających w 1895 r. i ponad 300 tys. w 1899 r. Jest tu 29 stałych pawilonów, a każdy pawilon jest przypisany do konkretnego narodu i prezentuje dzieła sztuki jego obywateli podczas Biennale w Wenecji.

Na co dzień ogrody to miejsce spacerów i relaksu. Można tu spotkać ludzi uprawiających jogę, biegaczy, czy młodzież leżącą na trawnikach. Niektórzy czytają książki, a inni przesiadują na ławkach podziwiając wenecką lagunę.

Spacer ulicą Via Giuseppe Garibaldi

Niepozorna Via Giuseppe Garibaldi to moja ulubiona ulica w Wenecji. Jeśli chcesz przyjrzeć się normalnemu, weneckiemu życiu, to właśnie tutaj. W najlepszym barze przy tej ulicy campari spritz kosztuje zaledwie 3,5 euro, a gości jest tu tylu, że z kieliszkami przesiadują nawet na chodniku. Przy Via Giuseppe Garibaldi są też inne tanie bary i restauracje oraz supermarket Coop, w którym zawsze robimy zakupy, jeśli akurat mieszkamy w dzielnicy Castello.

Natomiast na końcu ulicy znajduje się kanał, w którym codziennie rano (za wyjątkiem niedzieli) cumuje barka ze świeżymi owocami i warzywami. To świetne miejsce na tanie zakupy, a produkty są świeże i pachnące. Tuż obok znajduje się Pescheria Delfino, czyli sklep rybny, w którym zaopatrują się okoliczni mieszkańcy.

Arsenał

Z Via Giuseppe Garibaldi jest już bardzo blisko do weneckiego Arsenału, będącego kompleksem stoczni, w których konstruowano okręty wojenne i statki handlowe na potrzeby Republiki Weneckiej. Z czasem na jego terenie powstały fabryki broni i amunicji oraz odlewnie dział.

Teren Arsenału jest ogromny, ale dla zwiedzających udostępniony jest tylko Arsenał Północny – od poniedziałku do piątku, od 08:00 do 15:00. Pozostałe części Arsenału udostępniane są tylko podczas określonych wydarzeń.

Wieczorny rejs po Canale Grande

Zwiedzanie Wenecji najprzyjemniejsze jest wieczorem i nocą, gdy miasto pustoszeje. Latem przy odrobinie szczęście na dyskretnie oświetlonych weneckich kanałach można spotkać gondoliera, który gra parze zakochanych. Zimą i jesienią bardziej prawdopodobne, że Wenecja wieczorem pokryje się mgłą. Oświetlenie miejscami jest bardzo oszczędne, co sprawia wrażenie pewnej tajemnicy.

Po zwiedzaniu okolic Arsenału proponuję Ci wrócić na nabrzeże Riva degli Schiavoni. Na pierwszej napotkanej przystani wsiądź do tramwaju wodnego linii 1 lub 2 (kierunek Piazzale Roma). Zajmij miejsce na zewnątrz vaporetto i podziwiaj Canele Grande w wieczornej odsłonie.

W oknach znajdujących się przy Canale pałaców włączone będą światła. Można zobaczyć co dzieje się w środku. Okazuje się, że niektóre pałace nad Canal Grande to po prostu mieszkania, inne to luksusowe hotele, a gdzieniegdzie na sufitach widać freski. Kilka pałaców przy Canale Grande ma efektownie oświetlone elewacje. Ruch na kanale wieczorem i nocą jest już mniejszy, a przepływając pod Ponte di Rialto widać jak pięknie ten most wygląda bez tłumów. Natomiast obok elegancko oświetlone są restauracyjne stoliki, rozstawione tuż nad kanałem.

Dlaczego Wenecja jest tak wyjątkowa? 10 faktów o mieście

10 faktów na temat Wenecji, które warto znać przed podróżą do miasta:

1. Najazdy Franków w VIII w. zmusiły mieszkańców Wenecji to budowy miasta na Rivus Altus (wysoki brzeg), czyli na łatwiejszych do obrony wysepkach. Z czasem powstało tam Rialto, które było zalążkiem dzisiejszej Wenecji otoczonej wodą.
2. Wenecja zbudowana została na 118 wyspach laguny weneckiej, które później zostały połączone ze sobą mostami.
3. Budynki, kamienice i pałace stawiano na drewnianych palach, które są zanurzone w wodzie. Drewniane słupy nie gniją, ponieważ nie mają kontaktu z tlenem, który jest niezbędny do powstania szkodliwych drobnoustrojów.
4. Pod weneckimi budynkami znajduje się ponad 100 tys. drewnianych pali. To jedyne takie miasto na Świecie!
5. Przez ponad tysiąc lat (od 726 do 1797 r.) Wenecja była stolicą niezależnej Republiki Weneckiej. To była jedna z największych potęg morskich i handlowych na Morzu Śródziemnym. Do klęski Republiki w 1797 r. przyczynił się Napoleon. Później miasto przeszło w ręce Austriaków, a od 1866 r. przystąpiło do Zjednoczonych Włoch.
6. W Wenecji jest około 170 kanałów. Najważniejszy to Canale Grande. Liczy 4 km długości i ma kształt odwróconej litery „S”.
7. Wenecja ma około 417 mostów, z czego 4 nad Canale Grande.
8. Wenecka laguna ma głębokość 15-20 metrów w najgłębszym miejscu, ale średnio to nie więcej niż 10 m.
9. W Wenecji poza Piazzale Roma i Lido di Venezia praktycznie nie ma możliwości korzystania z samochodów. Transport odbywa się drogą wodną: tramwajami wodnymi (wł. vaporetti), motorówkami, łodziami i gondolami. Na Lido di Venezia pływają też promy. Nawet kurierzy, policja czy pogotowie ratunkowe korzystają tutaj z motorówek.
10. Domy w Wenecji od 1801 r. ponumerowane są według dzielnic. Ich numeracja jest tak zagmatwana, że przeciętny turysta nie jest w stanie tego zrozumieć. Zamiast numerów mówi się więc o punktach orientacyjnych, typu przystanek tramwaju wodnego, most, pomnik, czy sklep.

Co jeszcze warto wiedzieć o Wenecji?

1. W Wenecji co roku odbywa się Festiwal Filmowy (wł. Mostra Internazionale d’Arte Cinematografica di Venezia). To najstarsza tego typu impreza na Świecie.
2. Wenecja to nie tylko historyczne centrum, do którego najczęściej przyjeżdżają turyści, ale także wyspy wokół. Wśród nich te najbardziej znane to Murano (gdzie wyrabia się szkło), Burano (znane z kolorowych domów) i Lido di Venezia (z piaszczystymi plażami – to tutaj co roku odbywa się festiwal filmowy).
3. W Republice Weneckiej w 1638 r. otwarto pierwsze publiczne kasyno na świecie. Obecnie w Wenecji działają dwa kasyna.
4. Na placu św. Marka działa jedna z najstarszych kawiarni na Świecie. To Caffè Florian, która 29 grudnia 2020 r. obchodziła swoje 300 urodziny. To jeden z najdroższych lokali w mieście.
5. W 1725 r. w Wenecji urodził się Giacomo Casanova. Awanturnik, podróżnik i literat. Pamiętnikami („Historia mojego życia”), barwnie opisującymi życie w osiemnastowiecznych stolicach europejskich, zyskał sobie pamięć, a zawartym tam licznym opisom miłosnych podbojów zawdzięcza to, że jego nazwisko stało się w wielu językach synonimem uwodziciela.

Wenecja ma swoją kartę miejską Venezia Unica – czy to się opłaca?

Jeśli przyjeżdżasz do Wenecji na dłużej niż jeden dzień, warto rozważyć zakup karty miejskiej Venezia Unica City Pass. Tego typu karta w zależności od wersji upoważnia do korzystania z transportu publicznego, wstępu do atrakcji turystycznych, kościołów i muzeów, wejścia na wydarzenia kulturalne w Wenecji oraz do korzystania z wielu innych przydatnych usług.

Jest to karta „skrojona na miarę”. Na stronie internetowej Venezia Unica wybiera się dostępne opcje konfigurując kartę. Wówczas pojawia się ostateczna cena. Można też wybrać jedną z gotowych propozycji w zależności od tego co Cię interesuje.

Porada praktyczna: kartę Venezia Unica City Pass możesz skonfigurować i kupić na oficjalnej i jedynej rekomendowanej stronie: https://www.veneziaunica.it/ – na stronie podane są też punkty odbioru karty, ten najpopularniejszy jest na Piazzale Roma, tuż obok przystanku tramwaju wodnego. Ponadto punkty Venezia Unica są też między innymi na dworcu kolejowym w Wenecji oraz na Placu św. Marka.

Dodatkowe informacje:

• W przypadku transportu publicznego możesz odebrać zakupiony przez internet bilet, wprowadzając swój osobisty kod rezerwacji PNR w jednym z automatów biletowych ACTV lub okazując swój kupon (z kodem rezerwacji PNR) w jednym z wielu punktów sprzedaży i odbioru w mieście. Otrzymasz wówczas kartę miejską do korzystania z usług transportu publicznego.
• Natomiast aby wejść do muzeów, kościołów lub innych atrakcji, które wykupiłeś, wystarczy okazać bezpośrednio przy wejściu swój voucher lub kartę miejską (z kodem PNR).

Z mojego doświadczenia wynika, że karta Venezia Unica City Pass bardzo się opłaca w sytuacji, kiedy planujesz zwiedzać kościoły i muzea. Wówczas korzyści finansowe są spore. Natomiast każdemu kto zostaje na kilka dni w Wenecji opłaca się kupić 24, 48 lub 72-godzinny bilet na nielimitowane tramwaje wodne.

Co i gdzie zjeść w Wenecji?

Warto skorzystać z tego z czego słynie Wenecja czyli bacari di Venezia. Bacari (w liczbie pojedynczej bacaro) to weneckie tawerny, czyli niewielkie knajpki, w których je się cicchetti i popija ombra (kieliszkiem lokalnego wina) albo aperol spritzem. Cicchetti to takie małe kanapeczki z wędliną, serami albo rybkami.

Jedna cicchetti kosztuje zazwyczaj 1 euro, a cena tych bardziej wyszukanych dochodzi do 3 euro. Kieliszek wina – w takich miejscach – zazwyczaj 1,50 euro. Spritz już od 3 euro.

Andare per bacari (lub bacari tour) to podróżowanie od knajpki do knajpki i spędzanie w ten sposób wieczoru w Wenecji.

Weneckie bacari, małe trattorie i makaron na wynos

Podaję tylko nazwy miejsc, bez adresów, ponieważ w Wenecji mija się to z celem. Na pewno przy pomocy Google Maps uda Ci się tu trafić 🙂

• Bacareto Da Lele – cicchetti już od 1 euro. Miejsce znane, tłumnie odwiedzane. Wszystko pyszne i świeże. Nie ma szans tu usiąść, trzeba brać na wynos i jeść przy kanale 😉 W google ocena 4.7/5.
• Bacaro 22 vintido’ – tutaj wybór jest nieco większy. To nie tylko cicchetti (1-3 euro), ale też proste dania z makaronem. Warto! Można usiąść w środku przy stoliku. W google ocena 4.8/5.
• Bacaro Quebrado – znakomite bacaro blisko dworca kolejowego Venezia S. Lucia. Z uwagi na lokalizację może być zwieńczeniem Twojej jednodniowej wycieczki po Wenecji. Poza cicchetti są tu także bardzo dobre dania typowe dla weneckich restauracji. Dobre ceny, miła atmosfera! W google ocena 4.5/5.
• El Refolo – znajduje się w weneckiej dzielnicy Castello, która wciąż nie jest tłumnie odwiedzana przez turystów. Cicchetti są tu świeżo przygotowane, bo kończą się niemal natychmiast i mają wielkość kajzerki (dlatego są nieco droższe – 2,30 euro). Możesz wybrać cicchetti z wędlinami, serami lub różnymi pastami warzywnymi. Są też deski z wędlinami i serami. Duży wybór lokalnych i tanich win. Stoliki w środku i na zewnątrz. W google ocena 4.7/5.
• Ca 'D’oro Alla Vedova – w ukrytym zaułku znajduje się klimatyczna trattoria. Możesz tu skosztować legendarnych gorących klopsików, z chrupiącą skórką i miękkim nadzieniem. W google ocena 4.3/5.
• Dal Moro’s Fresh Pasta to Go – miejsce tłumnie odwiedzane przez turystów. Świeży makaron z dużą ilością sosu (także z owocami morza) sprzedawany w pudełkach na wynos zbiera tu dobre opinie. Jeśli na szybko chcesz zjeść coś gorącego i zapłacić za to nie więcej niż 5-6 euro, to miejsce jest godne polecenia. W google ocena 4.5/5.

Zobacz także nasz duży, kulinarny przewodnik po Wenecji:

• Gdzie zjeść w Wenecji i co zjeść w Wenecji? Nie daj się oszukać. Godne polecenia restauracje, bacari, bary i cukiernie

Dlaczego Wenecja jest złym miejscem do życia?

Tego nie dowiesz się z większości przewodników, ale warto to wiedzieć. Wenecja pustoszeje, ponieważ życie w niej staje się niemiłosiernie drogie. Są tu horrendalne ceny mieszkań i usług oraz kłopoty z przeciążonym transportem publicznym (a innego w zasadzie nie ma). Tylko niespełna 60 tys. Wenecjan mieszka w historycznym centrum na wodzie. Reszta (200 tys.) mieszka w Mestre. Jeszcze w latach pięćdziesiątych XX w. w starej części Wenecji wybudowanej na wodzie żyło aż 300 000 osób!

Mieszkańcy Wenecji od lat alarmują, że miasto jest na prostej drodze do zagłady. Z dwóch powodów. Po pierwsze jest regularnie zalewane przez morze, a miejska zabudowa nieustannie się zapada. Według wyliczeń naukowców już pod koniec XXI wieku Wenecja może się znaleźć pół metra pod wodą. Już obecnie kilkanaście razy w ciągu roku zalewany jest Plac św. Marka i inne niżej położone punkty w mieście. Zapobiec temu ma budowany przez lata system zapór MOSE. Po licznych skandalach korupcyjnych i ciągnącej się latami budowie, jesienią 2020 r. zapory MOSE zaczęły wreszcie działać, ale jeszcze nie tak jakby tego oczekiwano.

Mieszkańcy Wenecji od lat alarmują, że miasto staje się „turystycznym cyrkiem”. Jednak polityka władz miasta bywa tak nieracjonalna, że Wenecja zaczyna się przepoczwarzać w kiczowaty park rozrywki. Coraz bardziej rosną obawy, że już za 10-15 lat w Wenecji nie będzie mieszkańców, a miasto stanie się parkiem rozrywki zamykanym na noc. Brutalna wizja, ale wcale nie tak odległa.

Ciekawostka: jeśli nie jesteś właścicielem hotelu czy apartamentu (a to przywilej nielicznych) to w Wenecji ciężko o dobrze płatną pracę. Taką, z której możnaby się było utrzymać w mieście. Tajemnicą jest, że najlepiej zarabiają gondolierzy – ponad 10 tys. euro miesięcznie. Problem jednak w tym, że gondolierem mogą zostać tylko nieliczni. W sumie jest tylko 400.

Wenecja w czasie karnawału – czy warto wtedy przyjechać?

Jeśli planujesz przyjazd do Wenecji zimą, to warto rozważyć wizytę w czasie corocznego karnawału. Jest on uznawany za największą i najstarszą zabawę uliczną w Europie o tradycji sięgającej 900 lat.

Porada praktyczna: na oficjalnej stronie https://www.carnevale.venezia.it/ znajdziesz częściowy program karnawału (częściowy, ponieważ miasto odpowiada za część wydarzeń, a pozostałe organizują prywatne osoby) oraz informacje na temat dojazdu, dodatkowych połączeń i zasad w trakcie imprezy.

Co roku w czasie karnawału do Wenecji przyjeżdżają tłumy turystów z całego świata. Miasto szacuje, że jest ich nawet 3 mln w ciągu 12 dni, gdy trwa impreza. Co roku program karnawału przewiduje parady, bale, koncerty, opery, przedstawienia i zabawy wokół zorganizowanych w różnych częściach miast scen. Kolorowe pochody z przebranymi uczestnikami ciągną się wzdłuż Riva degli Schiavoni. W czasie karnawału spotkasz w różnych zakątkach Wenecji osoby przebrane w strój Bauta – jest to czarna peleryna z kapturem wraz z trójkątnym kapeluszem i białą maską.

Najbardziej widowiskowy jest korowód gondoli z załogami w kostiumach. Na brzegu Canal Grande gromadzą się wtedy największe tłumy.

Prestiżem cieszy się Wielki Bal Maskowy odbywający się w zabytkowych salach Palazzo Pisani Moretta. To jeden z wielu odbywających się tutaj bali karnawałowych, na które bilety są bardzo drogie, a ich zdobycie graniczy z cudem. Na zakończenie karnawału odbywa się wielki pokaz sztucznych ogni, a gondolierzy ozdabiają swoje łodzie lampionami.

Porada praktyczna: wenecki karnawał ma też złe strony. Miasto jest wtedy niemiłosiernie zatłoczone. Ponadto jest drogo. Aby zobaczyć korowód gondoli przy Canal Grande trzeba ustawić się wiele godzin wcześniej i pilnować miejsca, a przy tym uważać, żeby nie dać się wepchnąć do kanału 🙂 Uważaj także na kieszonkowców. W Wenecji na co dzień jest ich sporo, ale w czasie karnawału, gdy niemal wszyscy noszą maski, a na ulicach jest tłok, kieszonkowcy czują się jak w raju.

Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Wenecji

Co roku w mieście odbywa się także inna ważna impreza. To Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Wenecji. Uchodzi za najstarszą imprezę filmową na świecie i każdego roku przyciąga filmowe gwiazdy z całego świata.

Festiwal Filmowy został założony w 1932 r. przez hrabiego Giuseppe Volpi di Misurata. Wbrew powszechnemu przeświadczeniu nie odbywa się on w historycznym centrum Wenecji, tylko na pobliskiej wyspie Lido di Venezia. Najlepszy film otrzymuje nagrodę Złotego Lwa, a najlepszy aktor i aktorka Puchar Volpi. Festiwal każdego roku odbywa się końcem sierpnia lub początkiem września.

Niezwykła historia Wenecji

Wenecja na wyspach Adriatyku została założona w 452 r. Początkowo znalazła się w strefie wpływów Bizancjum, jednak szybko zyskała niezależność i stała się państwem – miastem, na wzór greckich polis.

Wenecja była republiką kierowaną przez dożę

Wenecja była republiką kierowaną przez dożę Wenecji. Członkowie doży byli wybierani przez miejską arystokrację i teoretycznie sprawowali funkcję dożywotnio. Jednak w praktyce często byli zmuszani do rezygnacji. Zainteresowania polityczne Republiki Weneckiej koncentrowały się wokół wschodniej części Morza Śródziemnego. Wenecja kontrolowała wybrzeża Adriatyku, Kretę, Cypr, Korfu i inne wyspy.

Bliskość Wenecji w stosunku do Rzymu wymuszała posłuszeństwo miasta względem papieży. Wenecja prowadziła handel ze wschodem. Przez dłuższy czas miała monopol w zakresie handlu przyprawami i jedwabiem.

Wenecja była najdłużej istniejącą republiką w dziejach świata

W 1797 r. Wenecja została zdobyta przez Napoleona. Po pokoju w Campo Formio Wenecja stosunkowo na krótko – do 1848 roku – stała się częścią Austrii. Była najdłużej istniejącą republiką w dziejach. Następnie w XIX w. Wenecja została włączona do nowo powstałego Królestwa Włoch.

Początkiem XX wieku rozgorzała światowa dyskusja na temat stanu zabytków w Wenecji. Pojawiły się bardzo poważne głosy mówiące o tym, że miasto nie przetrwa już długo i że lepiej byłoby wysiedlić stąd mieszkańców i „zakonserwować” to, co zostało. Wenecja stałaby się wówczas miastem, w którym nikt by już nie mieszkał i które można byłoby wyłącznie zwiedzać.

Problemy z jakimi w XX wieku borykała się Wenecja

W 1966 r. miała miejsce powódź, która szczególnie dramatycznie zniszczyła Wenecję. Z niektórych kościołów zaczęły odpadać fragmenty elewacji. Marmurowe posadzki zaczęły pękać. Sytuacja była tak wyjątkowa, że w problem zaangażowało się UNESCO. Organizacja poprosiła wszystkie narody świata o niezwłoczną pomoc finansową i naukową w celu ratowania gnijącego miasta. Począwszy od 1920 r. zaobserwowano stałe osiadanie wysp, na których położona jest Wenecja. Ma to związek z nadmierną eksploatację przez człowieka całego terenu laguny. Duży i szybki ruch wodny ma dramatyczny wpływ na wody laguny i zagraża dalszemu istnieniu zabytków.

Duża turystyczna popularność Wenecji, a także przemysł portowy zlokalizowany w Mestre i dzielnicy Marghera wymusił pogłębienie kanałów wodnych wokół Wenecji. Zakłóciło to równowagę biologiczną wód laguny. Zaobserwowano także, że w Wenecji częściej niż jeszcze kilkadziesiąt lat temu występują powodzie i silne prąd morskie.

W połowie XX w. na skutek fatalnego stanu budynków w Wenecji, problemów z kanalizacją 300 tysięczna Wenecja zaczęła się wyludniać. Mieszkańcy zarzucali władzom Włoch, że nie interesują się losem miasta i że katastrofa morska może nawiedzić Wenecję już wkrótce.

Plan dzięki któremu Wenecja ma być uratowana

Migracja ludności poza Wenecję, protesty społeczne i powódź z 1966 r. zmusiły rząd włoski do działania. Opracowano pełen plan ratowania miasta i laguny, wdrożono dziesiątki ustaw i rozporządzeń. W 1973 r. rząd uchwalił specustawę mówiącą m.in. o tym, że ratowanie Wenecji jest jednym z podstawowych problemów państwa włoskiego. Jednocześnie rząd włoski uznał, że stworzenie „miasta muzeum” jest niedopuszczalne i w Wenecji musi pozostać normalne życie miejskie.

Plan włoskiego rządu zakładał m.in. wybudowanie zapory wodnej chroniącej Wenecję przed silnymi prądami Adriatyku. Ponadto wzmocniono inne wały, próbowano regulować prądy morskie, zmieniono i ograniczono zasady funkcjonowania lokalnego przemysłu morskiego i dbano o równowagę środowiska wodnego. Ponadto przekazano duże środki finansowe na odrestaurowanie i zabezpieczenie najważniejszych placów i budynków w mieście.

Także organizacja UNESCO starała się pomóc w ratowaniu Wenecji uznając, że miasto jest światowym dziedzictwem. Apel finansowy został pozytywnie przyjęty przez wiele krajów. UNESCO opracowała listę zabytków wymagających najszybszej naprawy i przekazała ją innym narodom. Zainteresowane kraje skontaktowały się z władzami Wenecji i na własną rękę zaczęły naprawiać budynki. Były to m.in.: Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Niemcy, Francja, Szwajcaria i Australia. Komunistyczna Polska nie była w stanie pozwolić sobie wówczas na jakąkolwiek pomoc finansową, ale nasz kraj zaoferował pomoc ekspertów i naukowców z zakresu gospodarki wodnej i urbanistyki.

Wenecja dziś – jak jest naprawdę?

Do dziś UNESCO nie jest jednak zadowolone z postępów w ratowaniu Wenecji. Organizacja oskarża włoski rząd o opieszałość i sama nalega, aby podjąć radykalne działania ograniczające dalsze zapadanie się miasta. Ponadto UNESCO zwraca uwagę na fakt, że należy niezwłocznie ułatwić życie mieszkańcom Wenecji tak aby miasto już się nie wyludniało.

Obecnie Wenecja liczy 260 tys. mieszkańców, z czego 200 tys. mieszka w lądowej dzielnicy Mestre. Mieszkańcy utrzymują się głównie z turystyki, a miasto czerpie podatki z działalności licznych hoteli, restauracji, barów i sklepów. Duże zyski miasto uzyskuje z obsługi ruchu wodnego i wydawania licencji dla taksówek wodnych oraz gondoli.

W ostatnim czasie nasilają się głosy rodowitych Wenecjan, którzy mają dość rozdeptywania miasta przez turystów. Według ludzi od lat mieszkających w Wenecji, obecnie życie w mieście robi się nieznośnie drogie. Rosną podatki od nieruchomości oraz ceny w sklepach.

System MOSE, który ma uratować Wenecję

Kilkanaście lat temu rozpoczęły się prace budowlane nad wdrożeniem systemu MOSE, który chronić miasto przed zalewaniem. W okolicach Lido di Venezia zamontowano zapory hydrauliczne, które mają wystawać 150 cm ponad lustro wody. Chodzi o to, aby nawet największy przypływ nie mógł już zalać miasta. Wenecja jest zalewana, gdy poziom morza zwiększy się o 80 cm, a to zdarza się kilkadziesiąt razy w roku. Na cały projekt składa się wiele zapór, śluzy wodne oraz falochrony. Łączny koszt był szacowany na 7 miliardów dolarów, ale zwiększył się w trakcie budowy. System MOSE przez większą część roku będzie zatopiony pod wodą. Jeśli wystąpi zagrożenie powodziowe, tamy zostaną uruchomione spod wody i ochronią miasto.

Pierwotnie system miał być gotowy w 2012 r., ale prace budowlane opóźniła afera korupcyjna przy przetargach związanych z projektem. Zapory MOSE ostatecznie zostały oddane do użytku jesienią 2020 r. Na razie władze miasta uczą się ich obsługi. Bardzo istotna jest dokładna prognoza pogody, aby odpowiednio wcześniej przewidzieć południowy wiatr bora, a także ustalenie z weneckim portem zamknięcia zapór.

Wenecja ma dwa lotniska

W Wenecji znajduje się międzynarodowy port lotniczy Venezia Marco Polo oddalony 14 km na północ od centrum miasta. Z kolei 40 km od Wenecji znajduje się lotnisko Wenecja – Treviso, na którym częściej lądują tanie linie.

Jak dojechać z lotniska Wenecja Marco Polo do centrum?

Dojazd z lotniska Marco Polo do centrum Wenecji – kilka możliwości:

• Autobus komunikacji miejskiej ACTV linii numer 5 – odjeżdżający z lotniska na Pizzale Roma w Wenecji. Przystanek znajduje się zaraz przy wyjściu z terminala. Bilet w cenie 8 euro lub 15 euro bilet tam i z powrotem. W ciągu dnia autobusy ACTV sprzed lotniska odjeżdżają nawet co 15 minut. Link do oficjalnej strony z rozkładem jazdy.
• Venice Airport Bus Express czyli linia 35 ATVO – to połączenie obsługiwane przez przewoźnika ATVO. Bilety także po 8 euro (w jedną stronę) lub 15 euro (w obie strony). Link do oficjalnej strony z rozkładem jazdy.
• Na lotnisku znajduje się także przystań statków Alilaguna. Kasa biletowa znajduje się w hali przylotów oraz przy przystani, ale są także automaty biletowe w hali odbioru bagażu w pobliżu taśm 3 lub 5. Na lotnisku należy szukać znaków „Trasporti via d’acqua” (w kolorze niebieskim), które wskażą drogę do przystani. Alilaguna obsługuje dwie linie z lotniska. Można nimi bezpośrednio przepłynąć na przykład na Plac św. Marka albo na Lido di Venezia. Szczegóły na oficjalnej stronie Alilaguna.

Czas podróży autobusem z lotniska na Piazzale Roma w Wenecji wynosi niespełna 20 minut.

Bilety na autobus można kupić w kasie na lotnisku albo w automatach. Szczegóły na grafice powyżej.

Jak dojechać z lotniska Treviso do centrum Wenecji?

Dojazd z lotniska w Treviso do centrum Wenecji – dwie możliwości:

• Treviso Airport Bus Express – to najwygodniejsze połączenie z lotniska w Treviso do Wenecji (Piazzale Roma). Połączenie obsługuje ATVO, natomiast bilet w jedną stronę kosztuje 12 euro, bilet tam i z powrotem 22 euro. Autobus jedzie około 60 minut. Przystanek znajduje się zaraz przy wyjściu z terminala. Białe autobusy mają charakterystyczny napis „Airport Bus Express”. Link do strony ATVO z rozkładem jazdy.
• Druga opcja, to skorzystanie z połączenia Treviso Airlink. To autobus, który łączy lotnisko w Treviso z dworcem kolejowym w Treviso. Czas podróży wynosi 10 minut, a autobusy odjeżdżają co 30 minut. Następnie z dworca kolejowego w Treviso pociągiem można dojechać do Mestre albo do Wenecji (dworzec Venezia S. Lucia). Bilet łączony (autobus + pociąg) kupiony na oficjalnej stronie włoskich kolei kosztuje w tym wariancie 7,80 euro. Czas podróży, uwzględniając przesiadkę, to nieco ponad godzina. Rozkład jazdy można sprawdzić na oficjalnej stronie włoskich kolei https://www.trenitalia.com/

Parkingi oraz Wenecja komunikacją publiczną

Poniżej znajdziesz informacje na temat parkingów w Wenecji oraz komunikacji publicznej (tramwaje wodne, gondole, taksówki, autobusy). Wszystkie informacje są aktualne na 2024 r.

Parking w Wenecji – polecane parkingi i aktualne ceny

W zależności od tego na ile czasu przyjeżdżasz do Wenecji i od której jedziesz strony, jest kilka możliwości na zaparkowanie w Wenecji lub okolicy.

Parking w centrum Wenecji

Pozostawienie samochodu w okolicy Piazzale Roma to dobry wybór dla osób, które przyjeżdżają do Wenecji na kilka godzin lub jeden dzień.

• Venezia Tronchetto – najtańszy, najnowszy i najwygodniejszy parking w Wenecji. Znajduje się tu prawie 4000 miejsc parkingowych. To wielopoziomowy parking ze stosunkowo szerokimi miejscami postojowymi. Tuż obok znajduje się przystań tramwajów wodnych. Ceny w 2024 r.: 4 euro do 1 godziny, 9 euro do 2 godzin, 16 euro do 3 godzin lub 25 euro za cały dzień. Płatność w automatach.
• Parking strzeżony Venezia Center Parking Garage – mój drugi ulubiony parking w Wenecji (dawniej nazywał się Isolanova Parking). Parking z najlepszymi ocenami w google, strzeżony, przez całą dobę są tu pracownicy. Dobry wybór, jeśli zostawiasz w aucie bagaże.
• City Parking Garage / Autorimessa Comunale – wielopoziomowy parking tuż przed Piazzale Roma czyli komunikacyjnym centrum Wenecji. Parking jest dość stary, a przez to miejsca postojowe są bardzo wąskie, dlatego w ostatnich latach przestałem tu parkować. Jest tu ponad 2000 miejsc postojowych, a w 2024 r. stawka dzienna wynosiła 35 euro.
• Parcheggio S. Andrea – to podziemny parking strzeżony, który znajduje się na rogu Piazzale Roma. 7 euro za każde rozpoczęte 2 godziny postoju. Minusem jest niewielka liczba miejsc parkingowych.

Parking w Mestre

Jeśli przyjeżdżasz do Wenecji na cały tydzień, lepiej zaparkować w Mestre. Parking w Mestre jest średnio 4-5 razy tańszy niż w Wenecji.

• Venice City Park (Via dei Petroli 5, 30175 Venezia) – parkowaliśmy tutaj, gdy przyjechaliśmy do Wenecji na cały tydzień. Parking jest strzeżony, a przez całą noc w budce jest parkingowy. Ponadto u parkingowego można kupić bilety na autobus komunikacji miejskiej. 100 m dalej znajduje się przystanek, z którego liniami autobusowymi ACTV 2, 4, 6 i 7 można dojechać do Wenecji. W praktyce na autobus czeka się kilka minut. Parking znajduje się tuż przed mostem prowadzącym do Wenecji. Tylko 5,50 euro za 24 godziny postoju!

Parking w Punta Sabbioni

To opcja dla tych z Was, którzy spędzają wakacje na kempingach w Cavallino albo w popularnych nadmorskich miejscowościach Lido di Jesolo, Eraclea Mare i Caorle. Samochodem wystarczy dojechać do Punta Sabbioni, a stamtąd tramwajem wodnym płynie się wprost na Plac św. Marka w Wenecji.

• Parking Scarpa – wjeżdżając do Punta Sabbioni przy głównej drodze będziesz mijać parkingowych w żółtych kamizelkach, którzy energicznie będą namawiać Cię do zaparkować na ich placach. Nie daj się przekonać, tylko jedź do samego końca na Parking Scarpa, który znajduje się najbliżej przystani tramwajów wodnych. 7 euro za cały dzień postoju.

W artykule parkingi w Wenecji znajdziesz polecane przeze mnie parkingi, zdjęcia, adresy do wprowadzenia w nagiację oraz aktualne ceny.

Natomiast w artykule statek z Punta Sabbioni do Wenecji opisuję jakie są możliwości przepłynięcia z przystani w Punta Sabbioni na Plac św. Marka. W artykule znajdziesz numery linii tramwajów wodnych ACTV, aktualne ceny oraz informację o statkach konkurencyjnego – w stosunku do ACTV – przewoźnika.

Tramwaje wodne w Wenecji

Tramwaje wodne w Wenecji (wł. vaporetti) to najpopularniejszy środek transportu miejskiego w mieście.

Turyści najczęściej korzystają z linii 1 i 2, które łączą Piazzale Roma z bliską okolicą Placu św. Marka i płyną dalej na Lido di Venezia. Zarówno linia 1 jak i 2 płyną przez Canal Grande, jednak linia 2 płynie nieco szybciej, ponieważ zatrzymuje się tylko na najważniejszych przystankach.

Poniżej zamieściłem aktualną na 2024 r. mapę linii tramwajów wodnych w Wenecji. Natomiast plik w wysokiej rozdzielczości do wydrukowania znajdziesz tutaj (PDF 1,38 MB).

W godzinach szczytu tramwaje kursują co około 10 minut. Przystanki tramwajów wodnych znajdują się w praktycznie każdym chętnie odwiedzanym przez turystów miejscu w Wenecji, są m.in. przy: Piazzale Roma, dworcu kolejowym Venezia S. Lucia, moście Rialto, blisko Placu św. Marka, na Lido di Venezia i wszystkich najważniejszych wyspach.

Szczegóły, aktualne ceny, mapę linii oraz porady praktyczne znajdziesz w oddzielnym artykule:

• Tramwaje wodne w Wenecji, ceny biletów na vaporetto w 2024 r. i mapa komunikacji miejskiej

Jakie są aktualne (2024 r.) ceny biletów na tramwaje wodne w Wenecji?

• 9,50 euro – jednorazowy bilet na tramwaje wodne ACTV ważny 75 minut;
• 25,00 euro – bilet na tramwaje wodne ACTV ważny 24 godziny od pierwszego skasowania;
• 35,00 euro – bilet na tramwaje wodne ACTV ważny 48 godzin od pierwszego skasowania;
• 45,00 euro – bilet na tramwaje wodne ACTV ważny 72 godziny od pierwszego skasowania;
• 65,00 euro – 7-dniowy bilet na tramwaje wodne.

Porada praktyczna: bilet uprawnia do nieograniczonego korzystania z usług transportu publicznego ACTV w Wenecji: tramwaje wodne vaporetti ACTV w Wenecji, na Lido di Venezia i na wyspy laguny. Bilet nie obowiązuje na połączenia na lotnisko Marco Polo, na linii numer 16 (Fusina) oraz w statkach Alilaguna.

Dzieci poniżej szóstego roku życia podróżują bezpłatnie.

Autobusy komunikacji miejskiej i tramwaj w Wenecji

Pomiędzy Mestre, Marghera, lotniskiem, a Wenecją (Piazzale Roma) kursują autobusy komunikacji miejskiej oraz tramwaj. Jednorazowy bilet kosztuje 1,50 euro za wyjątkiem połączenia na lotnisko (Aerobus – bilety w cenie 10 euro).

Poniżej znajdziesz mapę linii autobusów i tramwaju w Wenecji. Plik w wysokiej rozdzielczości do wydrukowania możesz pobrać tutaj.

Gondole w Wenecji

Gondole w Wenecji to najbardziej romantyczny sposób transportu. Ceny ustalane są urzędowo i wynoszą 80 euro za 30 minutowy rejs.

W godzinach wieczornych jest drożej – cena wynosi wówczas 100 euro za 30 minut. Gondolierzy mogą również doliczyć opłatę za granie na żywo na gondoli lub butelkę wina. Najlepiej przed rejsem uzgodnić czas i cenę.

Warto podkreślić, że płaci się za wynajętą łódź, a nie od osoby. W gondoli zmieści się maksymalnie sześć osób, więc ewentualne koszty można rozłożyć pomiędzy większą grupę.

Zobacz więcej:

• Ceny gondoli w Wenecji w 2024 r. oraz rejs gondolą za 2 euro

Taksówki wodne w Wenecji

Taksówki wodne w Wenecji to najdroższy i najszybszy sposób transportu. Należy zwracać szczególną uwagę, czy taksówka wodna ma na burcie herb Wenecji i żółty pas. W widocznym miejscu powinien być taryfikator. Ceny zaczynają się od kilkudziesięciu euro.

Miło mi, że dotarłeś lub dotarłaś do końca tego przewodnika. Jeśli artykuł okazał się pomocny, zostaw proszę komentarz u dołu.

• Masz pytania? Napisz w komentarzach poniżej. Otrzymam powiadomienie i odpowiem Ci niezwłocznie.
• Będzie nam miło, jeśli dołączysz do 46 000 osób, które obserwują nasze konto na instagramie.
• Prowadzimy też największy w Polsce włoski profil bloga na Facebooku, który zgromadził 114 000 obserwatorów.
• Zapraszamy również na największą Facebookową Grupę miłośników Włoch, która liczy ponad 80 000 Członków. Tam porad udzielają także Czytelnicy!